Utansın Şiiri - Leyla Gülsüren

Kelimeler bile utanıyor gören haklı gözlerini kaçırmakta
İki kelime bir araya gelmek istemiyor
Kalem mi, yoksa ben mi acemi?

Durup düşünmeli mi?
Her şeyi unutmalı mı yoksa?
Problem yapmazsanız problem olmaz demişti
Cumhur Süleyman’da...

Bu resimde de problem yok zaten
Bu Filistinli değil asıl tutsak olan
Hepimiz tutsağız...
Bizler sözde cumhuriyetlerin gerçek köleleri.
Ne desem ne düşünsem bilemiyorum

Köprünün altından çok sular mı geçti?
Dilimi mi unuttum, ırkımı mı?
Yoksa!
Gönül Rabbine verdiği sözden mi geçti?

Nedir Allah’ım bu tufan bir asırda ne değişti?
Yine Arap’tık, yine Kürt’tük, yine Türk’tük
Yalnız Allah’a kurban, Allah’a kulduk...

Ne zaman ki ırkçılık derdine düştük

Teröre kurban

Boyunda urgan

Bâtıla hayran

Noeller bayram...

Köprünün altından sular mı geçti?
Yok bu geçmiş olanlar su olamaz
Su pisliği temizlerdi yalnız kum kalırdı yerinde...
Hep su gibi aziz olurdu köprümüzden boğazlardan geçenler.

Ne değişti Allah’ım bir asırda ne değişti?

Yine Arap’tık, yine Türk’tük, yine Kürt’tük…
Kökü îmanlı bir yürekte yeşermiş
Bir ağacın dallarıydık pektik
Hepimiz Allah’a kurban birer İsmail’dik
Siz/biz, değildik o zaman kardeştik...

İyi, kötü ve çirkin yoktu hayalde bile
Güçlü, dürüst ve adil İslam’da tektik
Zalime korku mazluma settik
İnce elemiş sık dokumuş düşmanım
Nerede şimdi medeniyyet diye imanımı boğanım...?

Ey Filistin, sen içimizde yıllar yılı tek sözünde duransın!
Sen değil destanını yazamayan kalem utansın

...Ah O, yazamayan biçâre kalemler ne yapsın
Yok yok onlar da değil en doğrusu,
Yalan yazan tarih utansın...!