Utansın Şiiri - İsmet Can

Ekildi bu can, biçilmek üzere
Yazıldı kader, geçilmek üzere
Yaklaştı ölüm, gidilmek üzere
Ölümü unutan, gafil utansın

Yeryüzü kilim, üzerinde gezilir
Günaha dalan, yürekler ezilir
Af dileyen gözden, yaşlar süzülür
Yumuşamayan taş yürekli, sefil utansın

Günahı küçümseyen, ateşte yansın
Yüzü kızarmayan, kora dayansın
Kızgın bukağıya, boynu dolansın
Boynu bükülmeyen, deve utansın

Mevlam verir, bol bol nimeti
Sual olunmaz, hiçbir hikmeti
Şükür, dua edene, sunar cenneti
Nimet kadri bilmeyen, nankör utansın

'Rab' dedi; insanı güzel biçimde yarattım
Ve yaratıp, kainata çoban yaptım
Kul haklarını, soy zincirine uzattım
Kulluğunu bilmeyen, soysuz utansın