Utansın Şiiri - Erdal Ebem

Yazım böyle yazılmış, çile benim kaderim.
Beni böyle ağlatan, zalim kullar utansın.
Her gün aynı zindanda, her gün aynı kederim.
Günden güne eriten, kem söz diller utansın.

Kurudu dalım yaprağım, dik durmaya gücüm yok,
Neşe sevinç eğlence, söylenecek sözüm yok,
Yaşar gibi yapmışım mutlulukta gözüm yok,
Ferhat olsam ne çare, sönmüş küller utansın.

Sevgi için koşmuşum, tam kırk sene bıkmadan,
Heba ettim ömrümü, hiçbir gönlü yıkmadan,
Sevda dedim, aşk dedim, göçüp gittim sıkmadan,
Huzur denen yuvaya, çıkmaz yollar utansın.

Kusursuz değil gönlüm, kusursuz kul mu olur,
Huzura giden yolda, dikensiz yol mu olur,
Canan için çileye, katlanmak zul mü olur,
Koklanmadan kuruyan, garip güller utansın.

Yazdığımı okurum, yârim yormaz özüne,
Mısralar ki boşuna, itibar yok sözüme,
Feryadım aşktan yana, gülmedi hiç yüzüme,
Divane Firgatliyi yoran eller utansın.

22.08.2019