Utansın Şiiri - Kemal Doğanay

Memleket adına ahkam kesenler,
Bizi bu hallere koyan utansın.
Rüzgar gibi sağdan soldan esenler,
Bizi bu hallere koyan utansın.

Bazen şimşek olur, bazense yağmur
Nihayeti toprak, aslınsa çamur
Mayasız yapılan ekmekler hamur,
Bizi bu hallere koyan utansın.

Ben Türk’üm!deyince başlıyor hüzün
Ağaçlar yaprağı döküyor güzün
Her iki dünyada gülmüyor yüzün,
Bizi bu hallere koyan utansın.

Müslümanım desen terörist derler
Oturunca yarım domuzu! yerler
Pusuda gidiyor günahsız erler,
Bizi bu hallere koyan utansın.

Büyüğün küçüğe geçmiyor sözü
Irkından haber yok kaybetmiş özü
Savaş kapımızda görmüyor gözü,
Bizi bu hallere koyan utansın.

Yiğidi öldür de hakkını yeme
İnsan öldürene insansın deme
Dinini bilmeyen gidiyor güme,
Bizi bu hallere koyan utansın.

DOĞANAY’ım sanma yolda kalacak
Herkes belasını mutlak bulacak
Seni seven dostlar haber salacak,
Bizi bu hallere koyan utansın.