Utansın... Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Severken delice kavuşturmayan,
Durmadan ayıran yollar utansın;
Ayrılığı bizden savuşturmayan,
Aramıza giren yıllar utansın..

Ömrümü uğrunda ederken fedâ,
Vefâsız yapmadın nedense vedâ?
Yazdığım şiirler duyarsan sedâ,
Aşkını çalmayan teller utansın..

Gördüğüm rüyâyı sana yorarım,
Saatleri vuslât için kurarım,
Elimde papatya seni sorarım,
Bir türlü çıkmayan fallar utansın..

Sen ki kaderimin benden sektiği,
Hasret tohumunu bağra ektiği,
Anlamadım nedir gönlün çektiği?
Hâlimize gülen kullar utansın..

Yollarda nöbette hâlâ gözlerim,
Gönülden çıkıyor dâim sözlerim,
Hasretten sînemi yakıp közlerim,
Aşkınla olmayan küller utansın..

Gelmedi mi sana benim vâveylâ?
Kalbin ne kadar da sağır süheylâ,
Mecnûn'un olayım sen ise Leylâ,
Seni vermeyen şu çöller utansın..

Tarsusi'nin oldun hayat nefesi,
Kalbime kazıdım yâr! Ne hevesi?
Boşvermişim gayrı inan herkesi,
Habire kınayan diller utansın...