Utansın Şiiri - Fahrettin Petriçli

Sevda neymiş anladım bu defa başka,
Seni görüp sevince düşünce aşka,
Bir değil binler ömrüm olsaydı keşke,
Tek birinde sevmeyen kaçan utansın.

Her an aklımda sensin olmadın yâdım,
Kaderim ya seninle ya ölüm dedim,
Mahalle sokak değil yalnız bir adım,
Ayrılık yollarından geçen utansın.

Yüzündeki tebessüm o nazlı eda,
Sesindeki mûsiki doyulmaz seda,
Sevdiğim renkler yalnız yeşil ve elâ,
Gözünden başka rengi seçen utansın

Hazan olan gönlümün baharı sensin,
Değersizken ömrüme değer verensin,
Aşk bahçemde gonca gül yediverensin
Senden başka bir çiçek biçen utansın.

Bir ömür diyar diyar seni aradım,
Bilmem ki neler yaptım neye yaradım,
Karagülüm gayrıya kaçtım ıradım
Başka güle sümbüle uçan utansın

Kana kana içipde aldığım demle,
Gönlümün kapıları mühürlü mumla,
Sürahi kadeh değil sadece damla,
Başkasının elinden içen utansın.

İsterdim kalan ömrüm geçseydi senle,
Bende gülebilseydim yüce sevginle,
Sevdiğim son sözümü ne olur dinle,
Ayırıp aramızı açan utansın