Utansın Şiiri - Ahmet Çelik

İhtiyaç hissedilen su gibi içecekle
Bal yapımına koşup kanat çırpan böcekle
Dört mevsimle birlikte açılan her çiçekle
Esip yare ermeyen ılık yeller utansın.

Başa gelmeyen bilmez fikir canı haşlatır
Kurallara uymayan duygusuza taşlatır
Zaman akışı böyle sabahı tan başlatır
Ondan haber vermeyen çalan ziller utansın.

Karanlık dehlizlerde kapanan çağlar ile
Yeni doğan umutta yükselen dağlar ile
Mutluluk oluşturan yeşeren bağlar ile
Aşkı dosta sermeyen coşkun seller utansın.

Ah bir bilebilseydim bana duruş açını
Yedi sıfır kaybettim bu hayatın maçını
Al al olsun yanağın okşadıkça saçını
Seherde gül dermeyen masum eller utansın.

Gündüz aklımı süsler gece uykum seninle
Dünyaya selam verdik sanki aynı ceninle
Sevmek varken kalbimle işim olmaz teninle
Her nefes zikretmeyen tuti diller utansın.

Firak sarhoşluğunun atamadan şokunu
Of bile demem inan sapla artık okunu
Soluk gidip gelirken sal burnuma kokunu
Mesafeyi dürmeyen uzun miller utansın.

29.01.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan