Utansın Şiiri - Mehmet Altınel

"Görmeseydin sevmezdin" diyen utansın
Gönlünden değil, gözünden gören utansın
Bir gece sormadan gelip de, yiten utansın
Utansın söyleyen, gözyaşımı silen utansın

Yalnız kavuştuğu anda seven utansın
Yanındayken bile özlemeyen utansın
Sunduğum güle bakıp, eli gitmeyen utansın
Utansın kırmızı güller, dikenden utansın

Oturup kalkamayan, dizleri titreyen utansın
Olduğu yerde on dakika bekleyen utansın
Aşk şarabını içip de sendeleyen utansın
Utansın saki, sunduğu kadehinden utansın

Ruhunu salıp, rahatça uyuyabilen utansın
Korktuğu için yüreğini kitleyen utansın
Sevgimden şüphe edip çekinen utansın
Utansın göğsü, kafesli kalbinden utansın

İçin için yanan, alevinde tütmeyen utansın
Benden kaçırdığın gözlerin, merceğinden utansın
Diline hükmeden beynin, söylettiğinden utansın
Utansın "Keşken", boş bir sebepten utansın

Ben beklerim, gelebilip de gelmeyen utansın
Böylesine tertemiz hisleri, bilmeyen utansın
Sevip de, "Sevemedim seni" diyebilen utansın
Utansın aynadan, gölgeden, sevgiden utansın