UTANSIN…
Ermişken çok sevip, bu aşk-ı sırra
Yarin duymadığı, kelam utansın
Hasret ile erip, kutlu bahara
Yazın sarmadığı, gönlüm utansın
Laf u güzaf edip, her çeşit derde
Merhemsiz de kalan, keller utansın
Heyecanın perde,olduğu yerde
Eteklerde çalan, ziller utansın…
Günahı bilmeyip,Hovardalığa
Hayran hayran bakan, kullar utansın
Halini görmeyip, şu bekarlığa
Sultan sultan diyen, dullar utansın
Seveninden kaçıp, vardığı yerde
Yalnızlıktan solan, o gül utansın
Yüreği Kavrulup, her dem kederde
Şakımayıp susan, bülbül utansın
Malda mülkte adam,sayıp kendini
İş başa düşünce, pusan utansın
Kederli Kul gibi,,sabır bendini
Doldurup yıllarca susan utansın. (Kederli Kul)
Kayıt Tarihi : 30.12.2010 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (6)