Utansın... Şiiri - Gülay Hançer

Gitme,elin elimde kal hep benim yanımda,
Biz değil,talihimiz yaptığına utansın.
Varsın günah desinler,masumuz hak katında,
Sevdalanmak neyine,diyen kullar utansın.

Gidersen ki hasretin kor olur yüreğimde,
Yakar öldürür beni,her gün başka biçimde.
Can suyum sensin inan,aldığım nefesimde,
Ciğerimi göğsümden,söken eller utansın.

Güneş olup sen doğdun, olmayan sabahıma,
Karanlığı bitirdin,can verdin bu canıma.
Rengarenk çiçek oldun,ikinci baharıma,
Talan edip ömrümü,bitirenler utansın.

Sana gelen yollarım kapalı hep diyorsun,
Rabbimden çıkış yolu,kurtuluş diliyorsun.
Kalamam ki yanında,değip de gidiyorsun
Boynumu bükük koyan,zalim kader utansın.