Utansın Şiiri - Süleyman Köse

Mecnun beklemedi Leylayı böyle
Revayı hakmıdır bu bana söyle
Taşmazsa yıkıp bendini sel gibi şöyle
Kör olsun gözlerim yaşlar utansın

Adını vermişken bahara yaza
Kaldı benim ömrüm karda ayazda
Gonca gonca açamazsan newroz ayımda
Baharım ağlasın dallar utansın

Nihavend bir şarkı şimdi aşkın dilimde
Her perde de sen varsın da cismin nerede
Eğer ölemezsem sen diye diye
Gözüm açık kalsın dilim utansın

Sanma gider yüzün gözüm önünden
Bilmezsin ne çektiğimi yüzün elinden
Çıkarsa gündüz hayalim gece düşümden
Günüm ziyan olsun düşüm utansın

Her gece sensizliğimi anlatsa bana
Gözlerine benzettiğim yıldızım varya
DİYARLI’nın gözü başka yıldız ararsa
Yıldızım ağlasın gecem utansın

Senle doldurdum ben beni,bende sen oldum
Çıkarsam benden seni ben yok olurum
Vurdukça kalbim her hücreme sen doldururum
Sen akmazsan içlerinde damarlarım utansın

Hala seni söyler tüm şiirlerim
Senden başkasına yazmam böyle şairim
Bir tek hecede eğer olmazsa izin
Mısralar ağlasın şiir utansın

Tek dileğim yaradandan ver muradımı
Baçı ölüm olsa kabul aç kucağını
Öpmeden ölürsem kor dudağını
Musalla ağlasın mezar utansın

Söylemezse aşkını seni yadedip
Ne lüzumu var aşkın güle aldanıp
Bülbülün döktüğü dillere kanıp
Gonca gül ağlasın bülbül utansın

Ferhatın aşkı yanında zerredir zerre
Ah etmedi aşkından daha bir kere
Anmazsa adını DİYARLI günde bin kere
Bir ömür ağlasın kader utansın