Utanmıyorum Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Utanmıyorum sana olan aşkımı haykırırken
Utanmıyorum sevdamı doruklara çıkarırken.
Aşka inanmayanlar utansın,
Seviyorum diye haykırırım durup duruken.
Ne bir musalla taşı korkutur beni
Ne de bir hazin cenaze töreni.
Ben bir beni bilirim,
Bir de içimdeki seni.
Kaçıp gitsen de kırılmam ki,
Sırra kadem bassan da direnmem ki.
Utanmıyorum seni sevmekten,
Beni sevmediğini bilsemde.
Ne yıllara aldanırım, ne de yollara,
Ben bir içimdeki sevdama kanarım doya doya.
Çekip gitsen de sanır mısın ki unuturum?
Pusulam da,güneşim de, ateşim de sensin,
Utanmıyorum dağlara seni haykırırken.
Ne kullardan korkarım, ne de günlerden.
Hep sen vardın bana yaşama direnme gücü veren.
Her gece yastığa başımı koydum senelerce,
Sen vardın elimi uzatıpta elini tuttuğum.
Gözümü iyi geceler diye sana kapatıp
Her sabah günaydın diye seninle açtığım.
Cümle alem bildi seni sevdiğimi,
Cümle alme bildi yüreğimin tek sahibi seni.
Utanmıyorum seni sevmekten,
Utanmıyorum sensiz geçen günlere
Üşenmeden seni işlemekten.