Utanmıyorum! Şiiri - Fatma Hüser

Hayır utanmıyorum
Utanmadan yemek hazırlıyorum çöp kedilerine
Utanmadan okşuyorum bakımsız tüylerini
Utanmadan arıyor gözlerim onları
Utanmadan bekliyorum dostluklarını

Utanmıyorum
Çöpe atılmış minicik ölü kedileri toplamaktan
Onlara bir mezar yeri bulmaya çalışmaktan
Sonra mezarlarına gidip dualar okumaktan
Utanmıyorum onları hatırlamaktan.

Utanmıyorum
Varsın baksın insanlar tuhaf tuhaf
Varsın bütün kedilere bizi adres versinler
En yakınlarım bile anlamasın isterse
Utanmıyorum anlaşılmamaktan.

Çünkü utanıyorum
Gözleri oyulmuş,kuyruğu kesilmiş,tüyleri kazınmış
Bacağı kırılmış yavrucukları seyretmekten…
Utanıyorum “bunları yapanlar insan” demekten
Utanıyorum daha fazlasını becerememekten.

Artık utanıyorum
Sokak kedileri kadar masum olamamaktan
Onların bir parça yemekle gelen ürkek dostluklarından
Bir yuva sıcaklığını sunamamaktan
Utanıyorum alışmaya korkmaktan.