Utanmıyorum ağlamaktan..
Özlemekten ve bunu seslenmekten de..
Büyürken kaçamadım acılardan, kötülerden de..
Serildim masanın üstüne, çatal bıçak kullanmasınlar dilimlerken ki görülsün gerçek yüzleri.. Yağmalanamayacak tek uzvum var oda gözlerim…
Kayıt Tarihi : 12.3.2007 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
neden...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!