Utanmıyorsun Şiiri - Hayrettin Demirtaş

Sevda denen bu illeti başıma
Sarıp da giderken utanmıyorsun
Hasretlik zehrini tatlı aşıma
Katıp da giderken utanmıyorsun

Leblerine, kirpiğine, kaşına
Rastlanır mı bu gülüşün eşine
İç çekerek gözlerimin içine
Bakıp da giderken utanmıyorsun

Günümü gün edip günü beklerken
Aşk için insana her yaş çok erken
Elin titremedi benzin dökerken
Yakıp da giderken utanmıyorsun

Durgundum, dingindim, gelir giderdim
İki lak lak boş muhabbet ederdim
Deli nehirleri dağda bilirdim
Yıkıp da giderken utanmıyorsun

Nerden girdin atamadım gönlümden
Gecelerim firar etti ömrümden
Terkedilmek bin beterdir ölümden
Çikıp da giderken utanmıyorsun

Çilekeş'im kapanır mı bu yara
Ben bu hale nasıl geldim, ne ara
Son nefesi vermemişken mezara
Koyup da giderken utanmıyorsun