Utanmıyorlar! Şiiri - Mehmet Postallı

UTANMIYORLAR!

Yaptıkları çirkinliği pişkince,
Açığa vurmaktan utanmıyorlar!
Kirli yüzler arsız, gayet sakince,
Meydana sermekten utanmıyorlar!

Aşk kelimesini dile dolayıp,
Kepaze ettiler kire bulayıp.
Lügatlarında yok yol, yordam, ayıp
Melânet sürmekten utanmıyorlar!

Gönüle atarlar suçu, kusuru
Soy bağını keser, bozar hamuru
Nikahsız olmakta görmez mahsuru
Yan yana durmaktan utanmıyorlar!

Ortadan mı kalktı ar, namus, hayâ?
Ne oldu da böyle bozuldu maya
Eşlerinden memnun değilmiş güya
Kurgular kurmaktan utanmıyorlar!

Karanlık nefsinin peşine düşer
Birini bırakır birine koşar
Elin namusuyla beraber yaşar
Günaha girmekten utanmıyorlar!

Bunun gerçek adı, aleni zina
Bir yürek taş olsa dayanmaz buna
Bir de sıkılmadan çıkıp ekrana,
Görüntü vermekten utanmıyorlar!

Hayâsızlık hürriyet mi oluyor?
Namussuzlar birbirini buluyor
Yavruları boynu bükük kalıyor
Gülleri kırmaktan utanmıyorlar!

Kanunda bulunca bu cesareti,
Hakkı zannediyor bu rezaleti.
Zaten düşünen de yok ahireti
Topluma varmaktan utanmıyorlar!

Acaba nereden geliyor bu hak?
Çoktan unutulmuş din, iman, ahlak
Damla damla doldu taşıyor bardak
Milleti germekten utanmıyorlar!

Mehmet Postallı / 2020