Utanmıyorsunuz çocuklarınızdan torunlarınızdan
Hani o yemyeşil çayırlar,onlara vadettiğiniz,
Utanmıyorsunuz söküp attığınız ağaçlardan,
Yerine diktiğiniz otuz katlı evlerinizden.
Utanmıyorsunuz pespembe dostluğumuza attığınız kazıktan,
Savaş çığlıklarınızdan,çirkinliklerinizden.
Utanmıyorsunuz,bilenmiş dişlerinizden sipsivri
Kardeşlerinize yönelttiğiniz füzelerinizden.
Utanmıyorsunuz simitçi çocuklardan,
Lösemili yavrulardan,hormonlu danalardan,
Utanmıyorsunuz sürünen hemşehrilerinizden,
Kaşarlanmış yüzsüzlüğünüzden.
Utanmıyorsunuz el-ele yürümek varken,
Yavrularınızın yarınlarını zehir etmekten.
UTANMIYORSUNUZ...
Kayıt Tarihi : 4.1.2006 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)