Utanmaz Unutuluşlar Şiiri - Nurşah Şenel

Dile gel isyanım
İster kır dök kalpleri
İstersen süpür gitsin bir çırpıda
yemyeşil yaşanmışlıkları...
Ama sığamıyorsan içime çık git
Bir haykırış ol ve öylece kal
Turunculaşan yüreğimi kızıllığa boğ,
kızdığıma aldırma
Bir kasırga ol kop
Köklerini sök götür meyvesine uzanamadığım
ağaçların
Posta kutusunun altına da birkaç sararmış
mektup bıraktım
Zarfların ağzını araladım
Geçerken onları da sürükle
Nicedir anlamsız oluşlarının başını döndür
Gönlü bulansın hepsinin
Acı veriyorlar artık bana
Yazılıp çizilen tüm satırları ağırlaştırılmış
boşluklarla dolu
Tıka basa boşluk...
Okumak istediğimde yorgun düşüyorum hep
Yoruluyorum...
Boşuna kanat çırpan unutuluşlarımla da aram
fena halde bozuk
Uçamıyorlar yapmacık kanatlarla
Bir de utanmaz unutuluşları dert ediyorum
kendime utanmadan
Dertlerime kulak olmak benden geçti diyorum
Yine de sağırlaşamıyorum ipsizce
Bir ses daha titreyince
Ben yine kendimi tutamıyor kulak kesiliyorum
olan bitene...

Bu isyanımın da dümeni bozuk galiba...