Utanmaz Düşüncelerim Şiiri - Mustafa Ata

Rumuzlar arkasına saklanıp
şiirleri alıyorum kaleme
ayrılığı sevgiyi,Aşkı betimleyen.

Ey sen! Kutsal davamın
şahit kürsüsün de oturan
Yabangülü,
bakışların ipin elimde
der gibi gibi.
Alıp verdiğin her nefes
etrafımda sisten bir duvar
gözlerimden bir Yosma düştü
sisler arasına,kuğu gibi süzülürken
nu bir tablo çizdi karşımda
beyazlığın üstünde şeytanın
gölgesi gibi dolaşıken parmaklarım
uçlarında ipeksi tenini hissettim
burnuma gelince kokun
attığım sessiz çığlıklarım
Alsancaktan yükselip,Üsküdar da
yankı buluyor,
sen Pierre loti de kahveni
yudumlarken,belki yalnız
belki de değil,bende
yalnızlığımın ardına kurşun
sıkıp,bulanık nehirlerde
seni aramaktan yorulurunca
Agora da yudumladığım
her kadehte sen
mey olup akıyorsun kalbime.
Aklımda utanmaz düşünceler
yılkı,öyle acımasızlar ki
şimdi bir yabancının koynunda
tenine konan her busede
vücudun alev alev
inim,inim inliyorsun!
Doruğuna ulaşırken arsız zevkin
attığın çığlıkların kulağımda
seda bulunca,öfkeyle sıkılan
bir el,parçalanan bir kadeh
yere damlayan kan damlaları.
Sıyrılıyorum utanmaz düşüncelerden
alıyorum sende ki beni
yerine koyup bende ki seni
bu kez sana sıkıyorum
kurşunlarımı
bitimsiz bir öfkeyle.

19,08,2011 İzmir

yılkı:
Eğri, çarpık