Ellerinden utanırdı
Eğri büğrüydü parmakları
Gözleri desen şaşıydı
Bacakları çarpıktı
Aynanın önünden geçse
Başını çevirirdi
Dayanamazdı yüzüne
Hep garip hep yalnızdı
Hayatı boyunca itilmiş
Hayatı boyunca horlanmıştı
Bir iş tutturamamış
Bir lokma ekmek için ezilmişti
Ama neden demedi tek bir gün
Kendinden utanmadı hiç
Biliyordu çünkü yaşamak
İnsanlara rağmen yaşamak.
Kayıt Tarihi : 24.10.2003 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendinden utanmadı hiç
Biliyordu çünkü yaşamak
İnsanlara rağmen yaşamak.
doğru insanlara rahmen yaşayabilmek en büyğk gururdur
TÜM YORUMLAR (2)