Utanmak Yetmezse Şiiri - Hadi Önal

UTANMAK YETMEZSE…

Önce eğitimden başladı işe
Bilime kör tıpa tıkan utansın
Geçirildi gençlik seçmeli şişe
Geleceğe kurşun sıkan utansın.

Evlat mutlu değil ana dizinde
Sevgiden vazgeçtik, edep izinde
Soysuzlaşmak varmış işin özünde
Aile mefhumunu yıkan utansın.

Altın kapta ıstakozla salata
Çalındı, çırpıldı, binildi yata
Kırışmak üzere arandı sota
Halkı limon gibi sıkan utansın.

Açılımla kimileri pek sarhoş
Mobil yargı, ince zılgıt oh ne hoş
Yalanla yılanla sarışan liboş
Yüzünden melanet akan utansın.

Mızrak çuval dibi, vicdan örtülü
Plaka yerinde, papyon ütülü
Oyunla, hileyle yaktı fitili
Korkuyu hortlatan bakan utansın.

Yargıyı yargıya yargılatan var
Kulağı boynuza sorgulatan var
Haklıyı haksıza kargılatan var
Adalete nifak sokan utansın.

Basın yanardöner, medya ayarsız
Tokmak namert elde, zurnalar arsız
Vatandaş biçare; şaşkın, kararsız
Geveri, cer çöple yakan utansın.

Derini işkence, sığıysa elim
Tahvile endeksli maskeli zulüm
Türkiye’m, çiğdemim, sevgilim, gülüm
Sen canı, sevmeyen, bıkan utansın.

Dur hele, dur hele! Hadi, dur hele!
Bu millet, soyludur; kim eder köle
Utanmak yetmezse tokatla sille
Hoşgörü bendini yıkan utansın.