beni boğan herşeyden kaçtıkça,
bana herşey bir adım yaklaşıyor aslında,
istemiyorum şafak saymayı, dinsin zaman,
farabi sesleniyorum karanlığa,
sesimi duyan var mı.?
büzüldükçe dudaklar, korkuyorlar masumlar,
midem kaldırmıyor hak yiyenleri görünce,
birer birer sırtlarına çıkarlar,
acımazlar zalimler,
aslan kesilirler ardından,
korkaklar gibi duvarlar arkasından,
pisliklerini örtmeye çalışırlar kaçarak,
ayak izlerinden lağım kokar,farkına varamazlar,
izler izleri takip ettikçe suçlu,
gün ışığından utanmadan parlar,
beni deli eder halleri,
geçiştirmeye çalışırlar utanmadan,
dünya böyle ne yazık, ne vahim,
uçurumdan sarkıyorlar süratle her canlı,
yaklaştığını göz ardı ederek ölüme koşuyorlar,
her adımın bir önü ölüm, unutuyorlar..
Kayıt Tarihi : 31.10.2017 19:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!