Utanmadan Şiiri - Hayriye Aygül

Etrafına bön bön gözle bakıyorsun
Neler yaşandığını anlamıyorsun
Öğrenerek aklını kullanmıyorsun
Ülke toprağınla pula gidiyorsun
*
Kitap gazete artık okumuyorsun
Olayları görmüyor tartışmıyorsun
Sen gibi olmayanı ayırıyorsun
Ekmek vermeden milleti bölüyorsun
*
Emeksiz değirmeni döndürüyorsun
Çağlayana boşa kürek çekiyorsun
Elinde dokunmatik kaldırmıyorsun
Çevrede yaşayanı görmüyorsun
*
Biz,siz,onlar diye halk bölünüyor farket miyorsun
İnsanlar toplumdan dışlanıyorken gör müyorsun
İnsan hakkı demeden topluma zarar veriyorsun
Millet birbirini boğazlarken dört köşe oluyorsun
*
Neden barışı bozuyor topluma nifak sokuyorsun
Ağzında salya saçarak topluma vaaz veriyorsun
Farkındaysan aydınlığımızı karanlığa boğuyorsun
Genç fidanlar devrilirken cahil cahil konuşuyorsun
*
Ülkeyi emperyal faşistlere parça parça satıyorsun
Durup dururken ülke barışını nedensiz bozuyorsun
Dırdırınla halkın asabını felaket şekilde bozuyorsun
Endamlı,hatip dilinle halkın inancını sömürüyorsun
*
İnanılmaz derecede dünya malına nefsi kaptırmışsın
Yeter demeden aile boyu sarayda şatafat sağlamışsın
Dünya malına kapılmış,sultan saray düzeni kurmuşsun
Ülkeyi unutmuş,varsa yoksa başkanlık'tır tutturmuşsun
*
Yandaş yalaka diye kendine sosyal düzen kurmuşsun
Seni izleyen küçük büyük herkesi sinir hastası etmişsin
Ülkeyi ve halkını düşürdüğün halleri hiç görmüyorsun
Utanmadan sıkılmadan yüzde elliyiz diye yutturuyorsun...