Bir zamanlar küçücük yÜregimde,
Asirlara meydan okumuş koskocaman yanar daglar vardı...
O Kadar hayallenmişti ki;
Önünde koca daglar Kayalar bile eriyordu...
Akan sular bile duruyordu...
Senle geceyi gündüzü unutmuşum..
Bir tebessüme aldanmış, mevsimlere bile kafa tutar olmuştum...
Meger tatlı bir yalan,
Boş ışıkta görünen, bir ruyadan başka birşey degilmiş Yaşadıklarım...
Şimdi anlıyorum,
Yalan Aşkımızın Ateşi degil...
BENMİŞİM, için için yanan,
Şimdi ise senden geriye kalan küllenmiş bir beden...
UTANMA, doya doya bak....
Çünkü; bu küller SENİN ESERİN...
Bak şimdi Savruluyorum rüzgarlarda,
Aç avuçlarını UMUTLA bekle....
Belki, küllenmiş bedenim, Rüzğarla savrularak SON bulur ELLERİNDE...
Kayıt Tarihi : 10.3.2010 03:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!