Utanıyorum Şehdim Şiiri - Halil Aydın

Utanıyorum şehidim
Utanıyorum
O kadar ithamlardan, senin hakkında
Söylenen yalan dolanlardan
O ekran karşısına geçip
Boyun kıra, kıra seni
Suçlayan sözde proflardan
Yazarlardan, çizerlerden
Utanıyorum şehidim
...
Senin anan ağlarken,
Senin çoluğun, çocuğun
Boynu bükük babasız kalırken
Sen yanarken, hasret kalırken
Eller çoluğunun, çocuğunun
Geçmişini geleceğini düşünerek
Yaptıkları yolsuzluklardan,
Giydikleri giyim kuşamlarından,
Taktıkları pırlantalardan
Utanıyorum şehidim
Utanıyorum..
Sen düşündün ülkeni
Sen kovdun bu ülkeden düşmanı
Ayakların yalın ayak
Sen koştun cepheden ,cepheye
Şimdi fırsat buldular,
Öç alıyorlar senden
Utanıyorum, utanıyoruz
Senin yaptıklarını unutanlardan
Kimi ulusalcı, Kimi darbeci
Kimi ihtilalci, kimi KEMALİST
Attılar özel ceza evlerine
Çok suçlu yargılansın dediler
Bu suçlamalardan utanıyorum
Şehidim ,,
Vatanı böldürmem demiştiniz
Göğsünüzü siper ettiniz
Kar demediniz kış demediniz
Boyunuza kadar karlara batarak
Derelerde mağaralarda bölücüleri aradınız
Kimini sağ, kimini ölü yakaladınız
Şimdi gizli tanık size
Kimi örgüt yöneticisi, kimi katil
Kimi örgüt başı, öç alıyor senden
Bütün bunlardan, olanlardan
Vallahi utanıyorum şehidim..

(Sizden biri)