Utanıyorum. m.akif ersoya

M. AKİF ERSOYA. Çanakkale şehitlerine şiirine hitab
ŞİİRİNİ OKUDUKÇA UTANIYORUM!
Seni görüyor anlamıyorum utanıyorum…
Sen deki vatan aşk’ını gördükçe utanıyorum…
Yazdığın şiirdekilere bakıp utanıyorum…
Sözlerim, havada asılı kaldı
Dizelerim yarım, satırlar kasılı kaldı
Gurur kibir onuru, hep başkaları aldı
Elimde kalan bomboş aklımdan utanıyorum…
Neden yazdın ki bu şiiri kime yazdın
Gelecek nesiller örnek alsın diye mi
Öyle bir nesil geldi ki sizden sonra
SÖYLEYECEK SÖZÜM YOK UTANIYORUM…
Ey! Mehmet akif; sen ki yazardın
Çok güzel hatiptin, yazar anlatırdın
Anlardı, memleketimin insanı, sende insandın
Ama ben, şimdi kendime; İnsan demeye utanıyorum
Her tarafımı sarmış kara bulutlar
Ne bir umut görünüyor nede bir ışık var
gelecek karanlık, istikbal perişan
BUNCA NİMETİN KARŞISINDA, AĞLAMAYA UTANIYORUM…
her şey yerinde, sağlık esenlik de öyle
baş göz el kol yerinde, sıhhat dersen öyle
çürüttük içimizi, kalmadı arımız namusumuz, sen söyle
SUYUMUZ EKSİK UNUMUZ YOK DEMEYE UTANIYORUM…
ey şehit oğlu şehit, şehadetini zevkle içen
kanını son damlasına kadar döküp, kefen biçen
al sana kan, işte can ve işte vatan deyen
YATTIĞIN TOPRAKLARDA YÜRÜMEYE UTANIYORUM…
Analarımız, anarlardı sizleri gözü yaşlı
Dedelerimiz, anlatırdı hep çatık kaşlı
içleri kaynardı coşardı sanki düşmana karşı
ANLAT DELİM ANLAT DEMEYE UTANIYORUM…
deli yusuf yanar yüreğin taaa derinden
çıkacak alevler yakacak heryeri yüreğinden
bu böyle devam etmez, ederse ölürsün kederinden
YANAMADIK ERİYİP TÜKENEMEDİK DEMEYE UTANIYORUM…
Yusuf Girgin 21-03-2005