Utanıyorum Gel Şiiri - Nurcan Mut

sanma sensiz mutlu olurum
yaşlı gözlerle bu dünyadan kaybolurum
istemem sen olmadan gitmek
yeter bu kadar sensizlik çekmek
görmüyor musun eriyorum
görmüyor musun her gün, her geçen saniye
daha bi ölüyorum

sanma yarim ben senden vazgeçerim
ömrüm bitsede ben hep seni severim
gerçek değil burası fani
gerçek olan mahşerdi
mahşerde de seni ölümsüz severim

hadi bir şans daha ver
bu yaralı mihraceye
bir şans daha istiyorum gözlerimi kapamadan önce
olmasamda oralarda
yüreğimi de
gözlerimi de
bıraktım oraya
seni izlesinler
sana mutluluk versinler diye

sanma sevdiğim
sevdiğin ellerin oldu
sanma bu gönül başkasına kondu
yine seveceksen gel beni sev
sensiz hayatım kabus oldu

görmüyor musun nefesim tıkanıyor
sen yoksun ya
yüreğim daralıyor
uçsam bi kuş olsam
kanadım kırılıyor
halim kalmadı yarim
görmüyor musun.

ben saklıyorum senin verdiğin güneşi
ama sen yoksun aydınlatmıyor hanemi
hainim doğru
ama utancımdan yerin dibindeyim şimdi

bu zavallı tükenişimizin karşısında
diyecek bir sözüm yok
bu sana yaptıklarımdan sonra
bakacak yüzüm yok
bu kaybedişden sonra
kazanmak için umudum yok
sen yoksun ya sevdiğim
artık yarınımda yok...

gel sen
yeterki gel
yada dur ben geleyim istersen
gelsen öpsem keşke seni doya doya ellerinden
kapansam ayaklarına beni affetmen için
görmüyor musun kan tutmuş yüreğim

bilirim bensiz daha iyisin
ama mutsuz
bilirim bir daha geri dönmezsin
çünkü kalbin umutsuz
bilirim kalbin beni görmek istesede
aklın yapar beni hep mahkum...

02.05.2010 - 16:27