Utanıyorum ben bu gün
Erzurum, Kars'a gidiyorum bu gün.
Kışın en sert günlerinde, şafak vakti.
Titreye titreye çıkıyorum bu gün sokağa.
Delicesine, çok öfkeli yağıyor bu gün yağmur,
Bu gün yırtık ayakkabılarla çıktım sokağa.
Ceketim de yok üstelik.
Bu gün yoksullarla donuyorum ben.
Bu gün ben Avustralya'ya gidiyorum.
Yanıyorum koalalarla, kangurularla, kuşlarla...
Bu gün ben Avustralyalıyım.
Koca ülkem yanıyor 4 aydır.
Otlar yok oluyor, ağaçlar yok oluyor, orman yok oluyor.
Böcekler, hayvanlar yok oluyor.
İnsanlar, millet yok oluyor.
Koca ülkem kül oluyor.
Bu gün de Orta Doğu'ya gidiyorum.
Ölen masum kardeşlerimin mezar ziyaretine.
Bu gün Suriyeli, Ürdünlü, İranlı, Lübnanlı, Ummanlı, Yemenli, Mısırlıyım.
Doğar doğmaz gözünü savaşla açan bir bebeğim bu gün.
Annesi babası bir bombaya ölmüş 4 yaşındaki kimsesiz bir çocuğum bu gün.
Kısacası,
Hayatları zindana dönmüş kimselerim ben bu gün
Ve kılını kıpırdatmayan, sepsessiz, kaosla beslenen, nefsi çok aç, koca bir dünyaya kendimce sitemimi, öfkemi, haykırıyorum bu gün
08.01.2020 18.04
Kayıt Tarihi : 9.1.2020 01:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üzüntümün kelimelere dökülüşü
ne acınası bir durum
ne kadar güzel ve anlamlı bir serzeniş
yürekten yaşamak, anlamak, üzülmek
elimizden ne geliyorsa belki sadece bir dua
üç maymunu oynamayalım da...
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Mehmet Karaca2..güzel olmuş.
En derin saygılarımla...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
Haydi hayırlısı yolunuz açık olsun.
TÜM YORUMLAR (3)