Utanıyorum Atam... Şiiri - Ergin Erol

Nasıl başlasam,
nereden başlasam bilemiyorum
nefesim daralıyor, ellerim titriyor
soğuk soğuk terliyorum
diyeceklerim var sana
elbet anlatacağım da
utanıyorum Atam utanıyorum

İlk adımı atmıştın ya
Bandırma vapurundan Anadoluya
Güneş bir başka doğmuştu ya
19 mayıs sabahı Samsun dan
Ne Anadolu, senin Anadolun şimdi
Ne de, o günkü gibi doğuyor güneş
Sapıttılar, şaşırdılar
Kimleri buluyorlar birbilsen, sana eş
Görüyorum, duyuyorum, kahroluyorum
Utanıyorum Atam utanıyorum...

İlim ve sanat öğrenmeleri için
göndermiştin ya gençleri,
O yok yıllarda Avrupa ya
Oysa azgınca, vahşice yakıldı
Cumhuriyetinin sanatçıları, aydınları
Kurtuluşun temellerini attığın Sivas ta
İçim yanıyor, sol yanım acıyor, ağlıyorum
Utanıyorum Atam utanıyorum...

Yoksul cumhuriyetin çocuklarına
hissettirmemiştin ya sen yoksulluklarını
Tam bağımsız Türkiye Cumhuriyeti
daha önemliydi ya ekmekten aştan
Demir ağlarla örmüştün, Anadoluyu dört baştan
Yoksulluk, cehalet ve ihanet kol geziyor şimdilerde
Tutuldu diller, görmez oldu gözler de,
Sanki, yürekler taştan
Hissediyorum, yaşıyorum, üzülüyorum
Utanıyorum Atam utanıyorum...

Çağdaş uygarlık olarak yazmıştın ya reçeteyi
En büyük hazine olarak emanet etmiştin
Cumhuriyeti, Tarihi ve Türkçeyi
Eşit kılmıştın her zaman her yerde
Kadın ile erkeği
Tümünün üstüne çeker oldular
Kara peçeyi
Aklım almıyor, köpürüyorum, dayanamıyorum
Utanıyorum Atam utanıyorum...

Türkiyeli, saymıştın ya herkesi
Türk üst kimliğinde birleştirmiştin, memnuniyetle
Lazı, kürdü,çerkezi, tatarı,herkesi
Kasdediyorlar içerideki ve dışarıdaki düşmanlar
ulusumun birliğine
Nifak sokuyorlar vatandaşlarımızın kardeşliğine
Sözüm ona yanlışmış şimdi söylemek:
"Ne Mutlu Türküm Diyene"
Uyanıyorum, diriliyorum, güçleniyorum
Utanıyorum Atam utanıyorum...

Hep olacak demiştin,
Hıyanet içinde birileri
Rahat uyu Atam,
Her zaman görevde
Cumhuriyetinin yılmaz bekçileri
Gidiyorsak ta, iki ileri-bir geri
Affet Atam,
Özür diliyorum
Özlemle, saygıyla
Mübarek ellerinden öpüyorum...

Eskişehir-29.EKİM.2009