Utanıyorum... Şiiri - Hüdaverdi Er

Bir merdiven başında veyahut ki sokakta
Bakışıp ta kaçışan gözden utanıyorum
Boyu bir kaç karışlık tülden ince etekte
Namusunu saklayan kızdan utanıyorum

İnsanın ar damarı narin inceden ince
Dalında büyümeli her çiçekle her gonca
Her bir lezzet her bir zevk olmalı edebince
Edepsizce hayvani hazdan utanıyorum

Manamı kültürümü bilmem nerde saklarım
Pirinçlerden, nohuttan bulguru ayıklarım
Bir meçhule yürütür beni şu ayaklarım
Bizi bizden götüren dizden utanıyorum

Vitrindeki mal elden, kümesteki fol elden
Ne etsem kar etmiyor mutluluk çıkmaz faldan
Hani nerde birliğim? Herkes ayrı bir telden
Başka sözden beslenen sazdan utanıyorum

Dudakları hızmalı kulakları küpeli
Sol elinde gül olan sağ elinde sopalı
Sakalı kirli sakal, saçı yüksek tepeli
Bu şekilden, bu tipten, tarzdan utanıyorum

Bir türlü doymak bilmez şu aç gözlü hırsızdan
Ne yaptığını bilmez dengesiz, ayarsızdan
Plajlarda üstsüzden, hamamdaki arsızdan
Anadan üryan geçen yazdan utanıyorum