Utanıyorum Şiiri - Esma Şafak

Neden durup dururken aklıma geliyorsun
Hiç hesapta yokken beni sana bağlıyorsun
Kaç yıl sonra yeniden çarpar oldu bu gönül
Suskun dudaklarımdan dökülemeyen sözcükler
Titrek yüreğimde can buldu yeniden
İnci tanesi gibi süzüldü mısralara
Ay parçasının güzelliği yokluğunla birleşince
Güneşten parlak oldu
Daha beter yaktı beni

Neden hep bu katran karası gecelerde
Yokluyorsun, sensiz kalan yüreğimi
İnan senden başkası yok zaten
Tıpkı seninde olmadığın gibi

Sen benim hayat pınarımsın
Senden alıyorum sensizliğe dayanmanın gücünü
Yine senle aldatıyorum
Sana aşık bu yangın yerini
Yaktıkça yaktın beni

Neden bir görünüp bir kayboluyorsun
Çimen yeşili gözlerini bile seçemiyorum artık
Bir çocuk kadar masum bakışlarında
Kimlerin izi var şimdi?
Bir kez olsun dokunamadığım kollarında
Kimler hüküm sürmekte

Çok utanıyorum inan
Yıllar sonra tekrar sevmeye
Bu yaralı kalbi bir başkasına vermeye
Benden habersiz bir zalime

Her gecenin ardından sabah oluyor ama
O sabahların ardından
Yine beni yokluğuna bağlayan
Katran karası geceler

Aynı masalı dinlemekten yoruldum artuk
Aynı yalan oyunu oynamaktan
Bu yalan dünyanın tek gerçeği değilsin ama
Bugünümü dolduran o yeşil gözlerin
Bende kalsın istemiyorum
Utanıyorum...