Utanıyorum Şiiri - Hakan Gök

Utanıyorum
Kendi nefsimi unutup insanları suçlamaktan
Dar fikir içerisinde kalıp etrafa saldırmaktan
Hakaret etmekten insanlara
Gülmekten hayasızca ortada
Tüm dertlerimi unutup
Hevanın peşine takılmaktan utanıyorum
Utanıyorum
Sakat birini görünce şükretmediğim için
Ya da akılsız birini görünce
Kendimi ondan üstün tuttuğum için
Yarattığın her şeye gafilce bakmaktan
Unutup tüm dertleri hevesime tapmaktan
Sana karşı gafil olmaktan utanıyorum
Utanıyorum
Omzunda dert taşıyanları görüp
Kendimin çok dertsiz olduğunu görünce
Sırtında yumurta küfesi taşıyan
Bu nedenle çok dikkatli olanları görünce
Benim paldır palaz gidişimden
Sağa sola çarpmaktan utanıyorum
Utanıyorum
Sinesi ateşle yanan hakaret görenleri duyup
Bir kez şikâyet etmeyenleri görünce
Az bir engele takılıp şikâyet etmekten
Dertlenip uyku uyumayanları görünce
Saatlerce uykuda kalmaktan
Eğlenip gezip oynamaktan utanıyorum
Utanıyorum
Şeytanla çarpışıp üstün gelenleri görünce
Benim şeytana yenilişimden
Nefsini zincire vuranları görünce
Benim nefsime oyuncak oluşumdan
Unutup yüce dergâhı dünyaya dalışımdan
Herkes sana giderken benim burada kalışımdan
Utanıyorum utanıyorum