Utanıyorum Şiiri - Özkan Özdemir

Bir enkazın
En altında kalmış umutlarım,
Gün ışığı görmüyor ama,
Hala nefes alıyor.
Satmıyor ruhunu şeytana,
Meydan okuyor,
Ve hala nefes alıyor...

Ola ki bir düşsün insan,
Ola ki bir düşsün.
Düşsünde o zaman görsün.
Dost diye etrafında dolanan akbabaları,
Melek yüzlü şeytanları,
Kulu kendine kul eden kulları.
Ola ki bir düşsün insan,
Düşsünde görsün o zaman.

Ben seni bir gökkuşağı'nın
Masmavi şeridinden kayarken buldum
Ve şimdi ise;
Enkazın altında kalan
Umutlarımın yanına gömüyorum.
Seni umutlarımın yanına,
Kendimi karanlıklara,
Ruhumuda şeytana teslim ediyorum.
Kendimden değil asla,
Kendimi o taş kalbinde unuttuğum,senden.
Senden utanıyorum...
Utanıyorum...