Utanıyorum... Şiiri - Tevfik Yaşar Tekeli

Bir kör nefse duçar olmuşum,
Derdimi demeye utanıyorum.
Gül gibi doğmuşken şimdi solmuşum
Ne oldum demeye utanıyorum.

Arzular denizi bin çıkmaz sokak,
Kuyular ki, dipsiz; yollar ki uzak.
Işıklı yalanlar en sinsi tuzak,
Doğruyu demeye utanıyorum.

Ruhumda sancı var: İşte hakikat!
Unuttuğum şey, gerçek itaat.
Bir serap içinde sahtekar rahat,
Çileyi sevmeye utanıyorum.

Aklım teslim olmuş, gönlüm iflasta
Bir gerçek var işte; yüreğim hasta.
Zavallı iradem en büyük yasta,
Kurtarın demeye utanıyorum.

Kurtuluş pek kolay, reçete malum,
Özümle sözüme uymuyor halim,
Korkarım ağzımda riyakar dilim,
Kendimi sevmeye utanıyorum.

Ümit tek sığınak: Hakk’ın rahmeti,
Ancak O temizler, böyle illeti.
Düzeltemezsem ben de niyeti
Hazırım demeye utanıyorum.