Azrail nazik canımı alınca
Eşler dostlar hastaneye dolunca
Cenazemde teneşire konunca
Yıkayan imamdan utanıyorum.
Karanlık kabire girdiğim zaman
Günahım önüme konduğu zaman
Melekler sorular sorduğu zaman
Münkir ve nekirden utanıyorum.
Mizanda sevabım ağır gelmezse
Peygamberimiz şefaat etmezse
Sünnetime niçin uymadın derse
Günahıma bakıp utanıyorum.
Mahşer kurulup insanlar dolarsa
Hak sahipleri hakkını alırsa
Atın bunu cehenneme denirse
Malikten korkuyor utanıyorum.
Cehennem bekçisi malik sorarsa
Müslümansın burda işin ne derse
Zebanilerin eline verirse
Halimi düşünüp utanıyorum.
Süleyman bu dünya kimseye kalmaz
Utanmakla bir menzile varılmaz
ALLAH tan ümidini kesersen olmaz
Boş geçen zamandan utanıyorum.
(Odense, 2011)
Süleyman Özdemir AkınerKayıt Tarihi : 25.4.2012 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!