Utanıyorum Şiiri - Hamit Durmaz

Kendi insanlığımdan, insan olmaktan utanıyorum
İnsanlığın, insan olmanın gayesi, özü unutulmuş
Bir çılgınlıktır almış başını gidiyor
Nereye kadar
Amaç ne, gaye ne, yaşamak ne, insanlık ne
Toplumda vahşetlik, haksızlık, kalleşlik, adaletsizlik güncel ve normal bir
/ yaşam tarzı artık
Cılız kalan isyanlara kulaklar tıkanmış
Kimseler duymuyor, yada duymak istemiyor, ne kötü
İnsan olmaktan utanıyorum

Kalleşliğin en güzelini yaşıyoruz çoğu zaman
Dost bildiğimiz, yakın bildiğimiz yakınlarımızdan
İyiliğin manası unutulmuş besbelli
Sapık düsüncelerle, birbirini alt eme düşüncesiyle, yobazlıkla,insanlıktan-
/yoksun düşüncelerle beslenmiş zavallı beyinler
Nereye kadar
İnsan olmaktan utanıyorum

Çobansız kalmış bir sürü gibi toplum
Çobanların kendilerine hayırları yokki
Kendi başlarını kurtarma çabasına düştüler her zaman
Sürü kimmiş, sürüyü takan kim? boş
Acizliğin somut örneğini yaşadık depremlerde
Aslında en büyük depremi her gün içimizde yaşıyoruz
Silkelenipte uyanan yok
Ne oluyoruz, nereye gidiyoruz diyen bir zatı muhterem çıkmıyor nedense
Acizliktenmi, korkudanmı, güçsüzlüktenmi, benliğimizin, insanlığımızın-
/ yok oluşundanmı
Nereye kadar
İnsan olmaktan utanıyorum

Türk olmaktan gurur duyduğumuzu söylüyoruz her zaman
Gurur duyacak ne yapıyoruz acaba
Atalarımızdan kalan değerlere duyuyoruz sadece
O gurur dediğimiz unutulmak üzere olan duyguyu
Bir kişi çıkıpa gurur duyacak, gurur duygularımızı pekiştirecek hiç bir şey-
/ yapmadı, yapamadı, yapamadık, o duyguyu pekiştiremedik
Türk olmanın gururunu, onurunu bir amaç uğruna ayaklar altına serdik
İstenmeyen misafir gibi kapıdan çevrildik hep
Ne kötü
Atalarımızın, asırlarca boyun eğdirdiği milletlerin elinde oyuncak olduk
Bize ters düşen fikirlerini benimsetmeye çalışıyorlar
Çok iyide beceriyorlar
Atalarımızın kemiklerinin sızladığını hissediyorum
Onurlu, gerçek Türklüğün kanını taşıyan biri için utanç verici bir durum
Ne feci
Bu kadar aciz bir milletmiyiz biz?
Hep böyle aciz mi kalacağız?
Nerey kadar?
Kendi insanlığımdan, insan olmaktan utanıyorum

BU YAZI 05/06/1999 YILINDA YAZILDI