Her gece gözlerimden
İki damla yaş olup akıyorsun
Soluk tenimden çatlamış dudaklarıma doğru,
Yol alıp,
Ve son bir dokunuşun ardından kayboluyorsun.
Her gece söz veriyorum kendime
Sensiz yaşamaya alışacağım diye
Ve her gecenin sabahında
Aynı hakikâte kahrederek
Sensiz yaşamaya alışmadığımı farkederek
Kendimden utanıyorum...
23/05/2002 Perşembe 21:20
Gülümhan TungerKayıt Tarihi : 9.9.2005 15:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!