Mehtabın tadı-lezzeti kalmamış,
Denizin öyle,
Martıların öyle,
Sanki soluk alıyorum çamlar arasında, havasız,
Sanki fıkır fıkır kaynayan kaynak başındayım, susuz
Veya uykusuz, derin derin gafletler içinde,
Zira, ben bu kadar sensiz kalmamıştım
Ömrümde.
Kolu-kanadı kırık kuşlar gibiyim,
Gözlerim kamaşmış karanlıklardan
Ve gönlüm uzaklaşmış
En doğal sevdalardan,
Ne dallarımda yaprak kalmış,
Ne yapraklarımda renk,
Ne dağlarımda, ne denizlerimde,
Ne de eteklerinde sular çırpınan kayalıklarımda
Ahenk.
Tozlu-tozaklı izlere dönmüşüm
Çöllerde kapanıp kaybolan,
Kurtuluş için bir küçücük umud arayan
Fakat bulamayan
Ve hiçbir işe yaramayan,
Bir senin izlerine takılmışım,
Sen alıp gitmişsin başını oralardan,
Ben kalmışım.
Umutlarım rüzgarları avuçlamak gibi;
Ne elimde bir şey kalıyor, ne avuçlarımda,
Nerede olsam hayallerin başucumda,
Bakıyorum, görüyorum, tutamıyorum,
Senin uzağında sana bu kadar yakın olmaktan
Utanıyorum.
(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler ‘inden > 17-18/100)
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umutlarım rüzgarları avuçlamak gibi;
Ne elimde bir şey kalıyor, ne avuçlarımda,
Nerede olsam hayallerin başucumda,
Bakıyorum, görüyorum, tutamıyorum,
Senin uzağında sana bu kadar yakın olmaktan
Utanıyorum
Çok ama çok güzel dizeler.Sevim E.Tezel/Bursa
TÜM YORUMLAR (1)