Utanıyorum Şiiri - Yıldırım Doğmuş

Vicdanen rahatsız oluyorum
Kızıp burnumdan soluyorum
Hazımsız acizlere bakıyorum
Utanıyorum

Borazan dan tetikçilerden
Adaletsiz adalet sisteminden
Hakça olamayan seçimlerden
Utanıyorum

Menfaat gözeten devlet adamından
Gücün zehirlediği küçük adamdan
Kendi sözünü yalayıp yutan dan
Utanıyorum

Gerçeği görüp de eğip bükenlerden
Yasalara uymayan şu amirlerden
Yamuk olup doğru gibi görünenden
Utanıyorum

Yurttaşına kızıp terörist diyenden
Kurucu Atasını yok sayıp silen den
Milletin malını yiyip hiç edenden
Utanıyorum

Nefret tohumları ekenden
Yapılanı kırıp döküp yok edenden
Yalnız kendinden olanı sevenden
Utanıyorum

Kibirlenip zalimlik edenden
Her şeyi kendi lehine çevirenden
Her gün koca bir çam deviren den
Utanıyorum

Tarihini yok sayıp yeni tarih yazandan
Kendi Milletinin kuyusunu kazandan
Kendisini değerli bir halt sayandan
Utanıyorum

İşine gelmeyeni kabullenmeyen
Lehine olanı hemen sahiplenen
Dünkü söylediğini söylemedim diyenden
Utanıyorum

Eliyle insani değerleri yok edenden
Dindar görünüp dindaşına söven den
Vicdansız kalmış ruhsuz kuru bedenden
Utanıyorum

Tarafsızlık yemini etmiş taraf tutan dan
Bölücülük yapıp nifak sokan insandan
Pire için milletin yorganını yakandan
Utanıyorum

Kabul ettirmek için zorbalık yapandan
Karşı gelene zalimlikle deliğe tıkan dan
Hep zeytinyağı gibi suyun yüzüne çıkandan
Utanıyorum

Utandım dediysem onlar adınadır
Benim özüm hep doğrudan yanadır
Aç gözünü kardeşim sözüm sanadır
Utanıyorum utanıyorum...