Yazmam dedim ama daralıyorum,
Bu insan denen varlıkları karalıyorum,
İnsanlık vasfından üstlerini çiziyorum
Dünya seyrederken bunu utanıyorum..
.
Biz yine hayata devam diyoruz,
Bir elimiz yağda bir elimiz balda
Olsa da, olmasa da,
Üstelik şükrü de bilmiyoruz,
Bırakın açlığı işkence ölüm var yavrulara,
Ruhumu bu seyre alıştıramıyorum...
Yüreğim tutuldu zorlanıyorum,
Dilim tutuldu kelimeleri toparlayamıyorum,
Hangi sözcüğe sığar ki bu sonsuz acı!
Hic görmüyorlar kendilerini dünya da kiracı?
Onlarindan cigerini sarsin bu sanci diliyorum...
Merhameti taşımayanlar yaratıklar topluluğu
Sizleri o büyük kapıya bırakıyorum
Basınıza yağacak taşın zamanını
Ve sonunuzu çok merak ediyorum....18:44 01.07.2015
Kayıt Tarihi : 2.7.2015 19:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!