Utanıyorum Şiiri - Ferhat Kıdık

Dün; Balkanlarda, Bosna'da ve Orta doğuda
Bu gün; Filistin'de, Türkmen eli Arakan'da
Yarın; kim bilir hangi müslüman diyarında
Kan akacak ve ben susacağım; utanıyorum

Bu cihan hasret; nereye kayboldu duruşun
Sen; kabuğuna çekildikçe yağıyor kurşun
Hani nerede kaldı, Allah için vuruşun
Ya Resul! ümmetin olmaktan; utanıyorum

Zalime verdiğin her bir kuruş, her bir para
Yüreğinde ok gibi derinden açar yara
Karşına dikilir ve atar hayasızca nara
Dökülen timsah gözyaşından; utanıyorum

Yıllar yılı şu küfür elinden neler çektin
Üstümüze hep ayrılık tohumları ektin
Bizi parçalara böldün, şimdi yalnız biçtin
Artık yeter demeyen dilden; utanıyorum

Ardından sessizce, umarsız nazarla baktım
Kainat inledi ve ben yalnız ağıt yaktım
Üç beş damla yaşla içimden gizlice aktım
Ya Rab! böyle kulun olmaktan; utanıyorum

Küfrün ne dili var ne memleketi hepsi bir
Yüksek sesle dimağlardan yükselmeli tekbir
Zaman beraberlik anı, her zeminde Hak bir
Şu Kafiri dost edinmekten; utanıyorum
04.08.12