Utanıyorum Şiiri - Celal Atay

Bu gönlüme güneş olup dolsan da
Boşluk kalır diye utanıyorum.
Sevdan ile gece gündüz yansam da
Bir anlık gafletten utanıyorum.

Mümin veya müşrik ayırt etmeden
Neyin varsa verdin hiç düşünmeden
Sen bir hurma ile iftar ederken
Kurduğum sofradan utanıyorum.

Herkesten daha çok sevenin vardı
Terin bile gülden güzel kokardı
Evinde ne minder, ne hasır vardı
Evimde halıdan utanıyorum.

Liderdin, önderdin, sevgili yardın
Gösterişten, lüksten uzak yaşardın
Çok geceler aç acına yatardın
Ben yemek seçmekten utanıyorum.

Ebubekir, Ali, Ömer, Osmanlar
Hamza, Saad, Talha, Cafer-i Tayyar
Malını, canını hiçe saydılar
Ben kendi halimden utanıyorum.