Utanıyorum Şiiri - Yusuf Saltukoğlu

Utanıyorum yaptıkların için,
Utanıyorum yapmadıkların için,
Utanıyorum yapamadıkların için.

Alabildiğine dolduruyor, gözyaşların içini,
Ağlamayı beklerken, rengarenk ümitlerle.
Renkli kabuslar görüyorsun hayal meyal,
Renkkörü olmuş, müflis gözlerinle.

Ne uyanabiliyorsun,
Bir bahar sabahı, cemreden sonra,
Ne uyuyabiliyorsun,
Nöbet endişesiyle geçen ömründe.
Bir tarafindan sırıl sıklam akan terlerin,
Öbür tarafında donuyor,
Zemheri görmüş gibi.
Ümitlerine sımsıkı yapışıyorsun,
Sürüklerken onu endişelerin,
Bir meçhul sahile.

Akşamı ararken, geçiyor sabah güneşin,
Sabahi bekliyorsun, akşamın gölgesinde.
Tir tir titriyorsun, karşısında alevlerin,
İçinde yanarken hayatın, herşeyin.
Kaçıyorken ayakların,
Yaklastiriyor seni öz kabuslarına.
Koşuyorken adımların,
Hız veriyor, altındaki girdabına.

Fırtınalı gecelerde,
Mehtabın hasretiyle per perişan,
Kimbilir kac mehtap kaçırdın,
Fırtına korkusuyla.
Kıskanır bütün sükutunu,
Çınlayan kulakların,
Sağırı oldun en yakın iniltilerin, feryatların.
Dalıp dalıp gittin sevdasına, en uzakların
Bir bir terkederken en yakınların.

Nice bayramları karşıladın gözyaşlarıyla,
Nice ölüleri uğurladın, kahkahalarla ardından.
Gül sevdasına döküldün yollara, dağlara,
Kan revan geri döndün, sırtında dikenlerle,
Utanıyorum yaptıkların için,
Utanıyorum yapmadıkların için,
Utanıyorum yapamadıkların için.