Utanıyorum Şiiri - Ramazan Şenkal

Huzuruna varmaya;
Utanıyorum, Allah’ım.
Ezana sağır olandan;
Utanıyorum Allah’ım.
Ne Olur;
Hidayet et gönüllere, İnsanlığa,
Camideki misafir sorar diye;
Korkuyorum Allah’ım.

Kahveden kalkmayandan;
Utanıyorum Allah’ım.
Hele sana ortak koşanlardan;
Utanıyorum Allah’ım
Ne Olur;
Isındır kalpleri islama, Kur’ana
Artık hayvanlardan bile;
Utanır oldum Allah’ım.

İki bine yakın nüfusumuz var.
Cami bir saf olmuyor Allah’ım.
Ya Rab.. Şair buna kafa yorar.
Hayvanlar bile, itaat ediyor Allah’ım.
Ne Olur;
Açlıkla, susuzlukla terbiye etme bizi,
Süleyman ve Sabır dededen;
Utanıyorum Allah’ım.

Sormadan edemiyorum, kendime;
Bu nesilden korkuyorum Allah’ım.
Nasıl şefaat deriz, sevgili Habibine,
Daha Habibini tanımayan var Allah’ım.
Ne Olur;
Kur’an, İslam yolunda istihdam eyle bizi
Ölümden bile nasihat almayandan,
Korkuyorum Allah’ım

Utanıyorum Allah’ım kendimden
Utanıyorum Allah’ım dilimden
Utanıyorum Allahım köyümden
Cümlemize merhametinle muamele eyle;
Affetmek sana yakışıyor Allah’ım.