Utanıyorum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Utanıyorum insanlardan
bir büyük karasevdaya düştüğüm için,
utanıyorum çaresizliğimden,
ne bir nasiplere açılıp bomboş dönen ellerimden,
çilelerimden,
sabaha hasret gecelerimden.
Utanıyorum
elkızının merhametine muhtaç hale geldiğim için
kendimden.

Varlık yoksulu değilim ki;
mendiller açayım sokaklarda,
beden yoksulu değilim ki;
kapı kapı Lokman ‘lar arayayım,
durduk yerde niçin yalvarayım,
niçin ağlayayım kanlı gözyaşlarıyla
ve niçin el-avuç açayım halden anlamayanlara?
Ben zamansız bir karasevda kurbanıyım,
sığmaz karasevdam
zamanlara.

Canıma işlemiş karasevdam,
ruhuma işlemiş,
sızı sızı kemiklerime işlemiş,
mızrak mızrak işlemiş hücrelerime,
koskoca bir evrende, başka hiçbir şey görünemez olmuş
gözlerime.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 51-52/100)