Bıkıyorum sahte dünyaların isyankar insanlarından
Sıkılıyorum aldatmayı meslek edilenlerin sığlıklarından
Kırılıyorum düşenlere ayaktakilerin bakışlarından
Utanıyorum açlıktan ölen dünya çocuklarından…
Acının yüzdeki rengi aynıdır Afrikada Somalide
Açlık iz bırakır küçük siyah bedenlerde
Terör biner sırtına inmez, çocuk falan da dinlemezde
Utanıyorum açlıktan ölen dünya çocuklarından…
Kalkıp her birimiz binlerce ışık yaksak
Ümitleri yeşertsek de yüzlerine baksak
Küçücük gırtlaklara bir yudumda biz soksak
Utanıyorum açlıktan ölen dünya çocuklarından…
Kayıt Tarihi : 19.2.2010 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!