Utanıyormusun Benden Şiiri - Atilla Durukan

kar yagan saçlarımdan
utanıyormusun benden.
uçurumlar gibi derin çizgilerle
dolu,güneş gibi açık anlımdan/mı/
utanıyor/m/sun
daglar gibi,kat,kat,
kader gibi sert
rüzgarlarda kavrulmuş
nasırlı ellerimdenmi
utandın/utanıyormusun.
dilim,dilim olmuş,
sırtımdaki ip izlerindenmi!
ütüsüz pantolonumdan mı
boyasız ayakkabılarımdan mı,
yanımda olmaktan
bunun için mi utanıyorsun?
gözün daha gençlerdemi,
kaslımı,adalelimi,paralı olanlardamı,
bende de vardı gençlik,
sporda yapıyordum,
adaleli ve kaslıydım,
param yoktu,
gençligimi okumak için kullandım,
ve
bu hayatı sana sundum.
yaşadıkların/yaşattıklarım,
gezdiklerin/gezdirdiklerim,
ve
hayatın ta kendisini
sundum sana
bunun için mi utanıyorsun benden,
en büyük kötülügü sen yaptın bana,
terk ettin beni,
ben denmi utanıyordun/utanıyorsun

yoksa....

06.03.2012