Utanıyordum sonra / Yaşayan şeyler yazma ...

.

bak böyle birden gelme, okumayı yeniden öğreniyorum
gözlerin diyorum bazen, hani içinde yol bulup yürüdüğüm
fark ediyorum ki sonra, ben koşmayı ve yürümeyi unutmuşum
bu yüzden bir kahverengi göz görsem, içinde uyumuşum.
sürme çekip gözlerinin etrafına, iki kuruşluk aklımıda alma.

türlü halleri var diyordum. kül tablasına sigara söndürme bahanesiyle
gözlerinden kaçıyordum. oysa kaçmak ne zor, haylaz çocuklar gibi
kapatıp gözlerini, pembe güllerini öpüyordum, utanıyordum sonra
çok utanıyordum. senin yüzünden artık, utanmayıda sever oldum.

bundan sonrasını biliyorsun
sonra anlatamıyorsun bir dostla bir sevgili arsındaki farkı
sevmek dostluk için yeterken, unutmak uzak olmakta yetmiyor.
ben kır sohbetleri, çay salonları, balık sofralarında, rakıyla
yasıyorum zamanı, hiç esirgemedim gözüm çıksın ki.
hani bir kere uyuyup kalmıştım. beklemektendi yeminle.
düşlerde gördüm üstelik. güya bir şehrimiz oluyordu
yamaçlarda, ben begonviller ekiyordum. sundurmada
bir hamak kuruyordum. uyuyordun içinde, gelip kucaklayıp
yatağına götürüyordum, bakıp bakıp irisimden seni yazıyordum.
bak yazdım yine, kanımı hızlandıran şey, ilham gibi bir şey.
beni sarhoşta görmedin değil mi. hiç sordun mu neden.
sorma, sarhoşluğu hiç sevmedim zaten, bir bak
bir tad yeterken, neyime yelkenlerimi denize bırakmak
bak tut ellerimi başladı rüzgar, kaçalım buralardan
yakında hep kalabalıklar. kaçalım bir gün.kaçalım.

'06 dadya dünlükleri