Utanırsın Sevgilim Şiiri - Aşık Nevai

Güneş doğdu doğalı bir karanlık burası
Gel aydınlat! Deyince utanırsın sevgilim
Sensiz böyle bu hayat her yer katran karası
Yüzüne söyleyince utanırsın sevgilim

Yüzün biraz buruşsa, birazcık da durulsa
Sormam seni bunaltmam sorulmadan durulsa
Ne zaman göz kapanıp uyku toyu kurulsa
Seni nasıl özlerim utanırsın sevgilim

Üzüldün, bunaldın bu gece de sen yine
Üzülmesen hep gülsen ilahi desen yine
Yüzünde korktuğum o acı desen yine
Göz yaşını içtiğimde utanırsın sevgilim

Nevaiyim kayboldum gözlerinin içinde
Gel üzülme ağlama dertler tasa içinde
Gülmek sana yakışır nevainin içinde
Ben ağlarsam duramazsın utanırsın sevgilim