Utanırım Şiiri - Ahmet Öztürk 2

İşkence çekti aşka sadık ümitlerim,
Sessiz gecelerde kan revan içinde.
Yüz üstü bırakıldı zavallı hayallerim,
Ulaşılmaz yakut güzelliğinin peşinde.

Seni aramakla kaç zaman geçti bilmem,
Uslanmadı gönlüm, eskiyen bedenimde.
Bir kez kaybettim, bin kez aradım,
Koskoca bir hiç kaldı, yaşlı gözlerimde.

Utanır oldum aynalarda yüzümü görmeye,
Seni görüyorum, alnımdaki çizgilerde.
Korkar oldum aynalara yüzümü göstermeye,
Bir sevda yarası görüyorum buruşan derilerde.

Utanırım, halimi diyemem,
Aklıma düştükçe yalnızlığım, kahrolurum.
Utanırım kendime dahi diyemem,
Bir perişanlıkta çırpınır dururum.